Przejdź na koniec
Kraków-Swoszowice Kraków-Swoszowice Rabka-Zdrój Rabka-Zdrój Czarny-Dunajec Czarny-Dunajec Szczawnica Szczawnica Piwniczna-Zdrój Piwniczna-Zdrój Muszyna Muszyna Krynica-Zdrój Krynica-Zdrój Uście-Gorlickie Uście-Gorlickie Strona główna Kraków-Swoszowice Kraków-Swoszowice Rabka-Zdrój Rabka-Zdrój Czarny Dunajec Czarny Dunajec Szczawnica Szczawnica Piwniczna-Zdrój Piwniczna-Zdrój Muszyna Muszyna Krynica-Zdrój Krynica-Zdrój Uście Gorlickie Uście Gorlickie Strona główna Kraków-Swoszowice Kraków-Swoszowice - ciekawe miejsca Kraków-Swoszowice - baza inwestycyjna Zamknij Strona główna Rabka-Zdrój Rabka-Zdrój Rabka-Zdrój Mapa Strona główna Czarny Dunajec Czarny Dunajec Czarny Dunajec Mapa Strona główna Szczawnica Szczawnica Szczawnica Mapa Strona główna Piwniczna Zdrój Piwniczna Zdrój Piwniczna Zdrój Mapa Strona główna Muszyna Muszyna Myszyna Mapa Strona główna Krynica-Zdrój Krynica-Zdrój Krynica-Zdrój Mapa Strona główna Uście Gorlickie Uście Gorlickie Uście Gorlickie Mapa Strona główna

Rezerwat Las Lipowy Obrożyska

Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Rezerwat Las Lipowy Obrożyska
Kod QR
Zeskanuj kod w aplikacji


Rezerwat powstał w 1919 r., jako jeden z pierwszych w niepodległej Polsce. Obecnie zajmuje powierzchnię 100,38 ha. Przez rezerwat prowadzi 4,2 km ścieżka dydaktyczna, oznaczona biało-zielonym kwadracikiem. Siedem przystanków tematycznych zwraca uwagę na charakterystyczne fragmenty rezerwatu. Najdogodniejsze dojście do ścieżki dydaktycznej znajduje się przy ul. Lipowej, z wygodnego parkingu obok Ośrodka Rehabilitacyjnego Polskiego Związku Niewidomych; to zaledwie 1500 metrów od muszyńskiego rynku.
Spacerując po lesie lipowym na 2-3 godziny można skutecznie zapomnieć o „hałasie” cywilizacji i zrelaksować się w domu sarny, lisa, borsuka, dzika, licznych ptaków i owadów. Zachowanie ciszy sprzyja spotkaniu właśnie tych zwierząt. Występują tu również szczególnie rzadkie gatunki fauny Polski: żbik, niepyllak mnemozyna, mochołówka białoszyja i bocian czarny oraz jedna z największych ostoi salamandry plamistej.
„Las Lipowy Obrożyska” warto odwiedzić o każdej porze roku, a jest on naprawdę blisko, niemal w centrum Muszyny.

ŚCIEŻKA PRZYRODNICZA W REZERWACIE „LAS LIPOWY OBROŻYSKA”

optymalna wielkość grupy: 15 osób
czas przejścia: ok. 3 godzin
zalecany przewodnik (najlepiej inż. leśnik)

Najdogodniejsze dojście do oznakowanej ścieżki przyrodniczej - od ul. Lipowej w Muszynie (parking obok Ośrodka Rehabilitacyjnego Polskiego Związku Niewidomych; to zaledwie 1500 metrów od centrum miasta). Ścieżka przyrodnicza wyposażona jest w tablice zawierające skondensowaną informację naukową dotyczącą charakterystycznego fragmentu rezerwatu. Opisano formacje botaniczne i ciekawe okazy drzew, w formie siedmiu "przystanków" na ścieżce przyrodniczej, wyposażonej ponadto w punkt rozpoczęcia zwiedzania (tablica wprowadzająca), drogowskazy, tablicę opisującą stanowisko płazów chronionych oraz opis ogólny rezerwatu przyrody przy wejściu od strony ulicy Lipowej. Ścieżka wyposażona jest w tablice informacyjne, regulujące sposób poruszania się i zachowania podczas zwiedzania rezerwatu. Zapoznanie się z treścią jednej tablicy, umiejscowienie jej treści w terenie i komentarz fachowego przewodnika zajmuje ok. 10-15 minut.

OBOWIĄZUJE poruszanie się wyłącznie po wyznaczonym szlaku.
CISZA sprzyja pełnemu wykorzystaniu pobytu w unikalnym lesie lipowym i gwarantuje liczne spotkania ze zwierzętami.


Przystanek nr 1
Otacza Cię świetlisty las liściasty – grąd wschodniopolski Tilio Carpinetum z Tilia cordata. Główne gatunki to lipa drobnolistna (Tilia cordata) i grab zwyczajny (Carpinus betulus). Zwróć uwagę na przekrój drzew i bogatą roślinność dna lasu.

Teren pomiędzy przystankiem nr 1 i 2 jest z pewnością najpiękniejszym fragmentem lasu lipowego i ścieżki przyrodniczej. Zwraca uwagę harmonijna budowa drzewostanu złożonego głównie z lipy drobnolistnej o wieku oscylującym wokół 200 lat, z domieszką graba, jodły i jawora. Schodząc wijącą się wśród lasu ścieżką warto zachować ciszę, by zobaczyć pasące się w tej części lasu sarny, a także liczne tu ptaki śpiewające. Warto zwrócić uwagę na pnie martwych drzew leżących na stoku - widać wyraźnie różny stopień rozkładu drewna i powolną przemianę w podłoże leśne. Drzewa leżące są bardzo ważnym elementem zdrowej i naturalnej struktury lasu, której nie sposób zauważyć w tzw. lesie gospodarczym, czyli drzewostanie mniej lub bardziej sztucznym. Drzewa przewrócone (nie zawsze martwe) przechodzą wiele różnych faz obumierania i rozkładu, a cały proces, w czasie którego spełniają wiele ważnych dla biocenozy leśnej zadań, trwać może nawet kilkaset lat.
Schodząc w dół ścieżką przyrodniczą można również zauważyć po jej lewej stronie (około 50 m nad pierwszą barierką ochronną) błotniste kąpielisko dzicze, z którego korzystają też inne zwierzęta leśne. Prowadzą do niego wąskie wydeptane szlaki zwierzęce - tzw. weksle.
W okresie wiosennym bezpośrednio przy ścieżce spotkać można kwitnącą roślinę chronioną - wawrzynka wilczełyko (Daphne mezereum L.).
Przejście wolnym tempem do przystanku nr 2 nie powinno zająć więcej niż 20 minut.


Przystanek nr 2
Oglądasz las olszynowy – olszynę karpacką (Alnetum incane). Zwróć uwagę na podłoże, wilgotność i bujną roślinność zieloną. Zauważ różnicę pomiędzy tym siedliskiem, a miejscem występowania lasu lipowego.

Znajdujemy się na dnie parowu leśnego, którym płynie potok górski. Widać wyraźnie zarówno zmianę gatunków drzew, jak i ogólnego wyglądu lasu. Stojąc na drodze dolinowej łatwo zauważyć granicę dzielącą drzewostan lipowy (grąd) od olszyny karpackiej. Szczególnie dobry przykład drzewostanu z przewagą olszy znajduje się nieco w dół potoku. Wiosną i jesienią można na tym terenie spotkać nawet kilkanaście salamander podczas jednej wycieczki. Wiosną płazy te wędrują do płytkich rozlewisk strumienia, by mogły tam przyjść na świat larwy salamandry - a jesienią odbywają gody, co jest zupełnie wyjątkowe wśród naszych płazów.
Także tutaj, na stromych miejscami zboczach parowu żyją duże ssaki leśne – borsuki, których tropy można czasem odnaleźć odciśnięte w wilgotnym podłożu.
Spacer w dół strumienia jest okazją do zaobserwowania meandrującego i wiecznie zmiennego koryta strumienia górskiego, a także do obserwacji różnych form erozji wodnej.

UWAGA!
Od przystanku i tablicy nr 2 należy wrócić po trasie ścieżki (wychodząc po drewnianych stopniach) do punktu rozwidlenia się ścieżki i wędrować dalej do przystanku nr 3. Rozwidlenie jest oznaczone tablicą i zaporą drewnianą.
Przejście z przystanku nr 2 do przystanku nr 3 nie powinno zająć więcej niż 20 minut, należy przy tym zwracać uwagę na przebieg ścieżki, która kluczy zakosami przez fragmenty mocno zakrzewione.


Przystanek nr 3
Oglądasz las liściasty - grąd wschodniopolski (Tilio Carpinetum z Abies alba). Drobnym lipom towarzyszy jodła. Zwróć uwagę na postać lasu i wiek drzew.

W otoczeniu tablicy, a zwłaszcza w głębi drzewostanu zauważyć można piękne jodły. Jest to gatunek, który jako główny budował prastarą PUSZCZĘ KARPACKĄ.
Jodła jest bardzo ciekawym drzewem o wysokich wymaganiach wodnych i klimatycznych. Obecnie gatunek ten masowo ustępuje miejsca bukowi i najprawdopodobniej wielkie okazy jodeł z terenów Popradzkiego Parku Krajobrazowego są jedną z ostatnich szans na poznanie tego gatunku w fazie drzewostanu dojrzałego i tzw. starodrzewia. W Życiu lasu zachodzą pewne cykliczne przemiany zarówno w czasie, jak i w przestrzeni, co oznacza, że drzewostany się starzeją i ulegają rozpadowi, aby ustąpić miejsca często nowym drzewostanom złożonym z innych gatunków. Jest to proces naturalny. Niestety, zwiększająca się ilość czynników szkodliwych (skażenie powietrza, odwadnianie i inne) przyspiesza ten naturalny cykl, co znoszą tylko niektóre gatunki drzew i niekoniecznie najcenniejsze ich zespoły. Przemiany w tym względzie są obecnie tak szybkie, że utrzymanie lasów naturalnych, chronionych rezerwatowo ma ogromne znaczenie dla porównania tego, co dzieje się w lasach gospodarczych z procesami naturalnymi. A dziś już nikt nie kwestionuje opinii, że to Natura gospodaruje najlepiej.
Oczywiście szkodliwe oddziaływanie nie omija rezerwatów, ale – jak się okazuje - ma tam mniejszy wpływ na harmonijną i odporniejszą biocenozę leśną.
Rezerwaty przyrody są także nie do końca poznanym rezerwuarem gatunków i form, które w przyszłości mogą mieć bezcenne znaczenie gospodarcze. Już dzisiaj znane są przypadki wykupywania wielkich, dziewiczych połaci lasów przez firmy zajmujące się biotechnologią, a następnie utrzymywanie tych terenów w stanie naturalnym jako najcenniejszego zabezpieczenia nieskończenie wielu surowców na przyszłość.


Przystanek nr 4
Zwróć uwagę na dorodny okaz świerka (Picea excelsa)

Warto zwrócić uwagę na samą ścieżkę, którą poruszamy się, dotąd. Zaprojektowana i wytyczona w okresie międzywojennym była stale odnawiana i sprzątana. Niestety, przez wiele lat stała się zupełnie zapomniana, a jej coraz mniej wyraźny przebieg wykorzystano dla wydeptywania skrótów i nowych szlaków. Dzięki opiece Parku i sporej grupy młodzieży licealnej udało się powrócić do pierwotnego przebiegu ścieżki. Skróty i niepotrzebne dzikie przejścia starano się zamknąć poprzez nagromadzenie obumarłych gałęzi i kłód, ustawienie zapór drewnianych i regularne grabienie ścieżki.
Prosimy Cię o uszanowanie tych wysiłków i wędrowanie tylko wyznaczonym szlakiem, w ten sposób ograniczymy ingerencję człowieka do niezbędnego minimum, a ścieżka przyrodnicza - mimo dostępności - stanie się dodatkowym sposobem na ochronę rezerwatu.
Odległość od przystanku nr 4 do 5 pokonasz w 15 minut.


Przystanek nr 5
Jesteś w lesie liściastym - grądzie wschodnio polskim (Tilio Carpinetum z Acer pseudoplatanus). Lipom towarzyszy jawor. Zwróć uwagę na pokrój jaworów i charakterystyczny u starych drzew tego gatunku wygląd kory i pnia.

W drzewostanie wokół przystanku nr 5 zobaczyć można ładne okazy jawora, drzewa typowo leśnego, które stanowi cenną domieszkę biocenotyczną wpływającą przez swą obecność (opad liści o określonym odczynie, własne powiązania z grzybami, regulacja dostępu do światła i inne) na środowisko leśne. Warte zobaczenia są okazy z charakterystyczną dla leśnych okazów jawora odstającą korą, których to form nie Znajdziemy u tego samego gatunku posadzonego w zieleni miejskiej.
W bezpośrednim sąsiedztwie tablicy nr 5 zauważyć można drzewo z kilkoma dziuplami, na którego przykładzie widać, jak wiele funkcji spełniają stare drzewa, których zazwyczaj brak w lasach gospodarczych. Wiele gatunków ptaków (bez których utrzymanie "w ryzach" szkodliwych owadów leśnych nie jest możliwe) nie ma warunków do bytowania w lasach pozbawionych starych, dziuplastych drzew. Warto też zwrócić uwagę na widoczne w głębi drzewostanu stare okazy jodły przemieszane luźno z gonnymi lipami.
Atrakcją tej części rezerwatu jest bardzo ostrożny i nie pokazujący się zbyt często chroniony dziki kot leśny - żbik.
Przejście od przystanku nr 5 do 6 nie nastręcza trudności i nie zajmuje więcej niż 25 minut wolnego marszu.


Przystanek nr 6
Las liściasty, który widzisz wokoło, to buczyna karpacka (Dentario glandulosae Fagetum). Zwróć uwagę na rośliny dna lasu. Na wiosnę kwitnie tutaj w dużej ilości żywiec gruczołkowaty (Dentaria glandulosa).

Wędrując od przystanku nr 5 do 6 mogłeś się przekonać, jak odmiennie wygląda las złożony z różnych gatunków drzew. Uderzająca jest też różnica wyglądu drzewostanu dojrzałego i drzewostanu młodego. Warto zapamiętać te różnice. i zdać sobie sprawę z długości cykli życiowych lasu. Życie ludzkie trwa około 80 lat i najczęściej w takich przedziałach czasowych planujemy zyski i straty, oceniamy rozwój i regres, powodzenie i klęskę. Życie poszczególnych drzewostanów liczy się na setki lat i aby dobrze planować i osiągać faktyczne zyski gospodarcze, trzeba brać to pod uwagę. Szybki maksymalny zysk z drzewostanu poprzez jego wycięcie i sprzedaż drewna okazuje się często faktycznie klęską gospodarczą w szerszym wymiarze czasu.
Traktowanie lasu wyłącznie jako fabryki drewna jest podstawowym błędem, chociaż błędem jest również nieuwzględnienie rzeczywistych potrzeb ludzkich możliwości, jakie niosą zgodne z ekologią metody pracy z lasem. Drzewostan bukowy w fazie tzw. tyczkowiny i drągowiny (od przeciętnej grubości drzew), który mijamy po drodze, przekształci się w stary las bukowy za sto lat, a za lat dwieście zmieni się w inny. Warto o tym pamiętać.
Od przystanku nr 6 do okazałych modrzewi oznaczonych tablicą nr 7 dzieli Cię 5 minut marszu.


Przystanek nr 7
Kępa modrzewia (Larix decidua). Zwróć uwagę na rozmiary drzew i grubość kory.

Kępa starego i niezwykle pięknego modrzewia w starszej literaturze określanego "modrzewiem polskim" jest dobrą okazją do poznania tego gatunku. Gruba, spękana kora, charakterystyczny kształt pni i gałązki z szyszkami (zawsze pewna ich ilość leży pod drzewami) są tak charakterystyczne, że po zapoznaniu się z nimi rozpoznanie w przyszłości modrzewi nie powinno stanowić trudności. Modrzew jest drzewem wybitnie światłorządnym, co oznacza, że rośnie najlepiej na odkrytych powierzchniach, a w drzewostanie dąży uparcie do dominacji nad innymi gatunkami, aby zapewnić swej koronie swobodny dostęp do światła.
Gatunek ten nadaje się świetnie na nasłonecznione zbocza górskie, szczyty pagórków, a szybkość wzrostu powoduje, ze chętnie sadzony jest zarówno w lesie, jak też w zieleni miejskiej i przy domach.
Przechodząc od miejsca wypoczynku ze stawkiem do kępy modrzewia pozostawiliśmy po stronie południowej szczyt Góry Mikowej. Już tylko kilka minut marszu drogą leśną dzieli Cię od tablicy z napisem KONIEC ŚCIEŻKI PRZYRODNICZEJ, a paręset metrów dalej tablicy wejściowej, skąd dwie godziny temu rozpocząłeś zwiedzanie rezerwatu.

Bibliografia:
Marek Styczyński, Las Lipowy Obrożyska, Stary Sącz 1997

Podziel się z rodziną i przyjaciółmi



Czas trwania

3 h

Strona wykorzystuje pliki cookies


Używamy plików cookies aby zwiększyć funkcjonalnośc strony oraz zbierać statystyki odwiedzin witryny.

Zaakceptuj i kontynuuj.